Verslag concert Sola Gratia en Het Hogeland – 15 november 2014
Na 56 jaar mannenkoor en 47 jaar vrouwenkoor in Uithuizermeeden, vandaag voor het eerst een gezamenlijk concert in het Anker in datzelfde dorp. Met een goed gevulde kerk is het altijd fijn om te zingen en al snel blijkt dat dat ook deze avond moet gaan lukken.
De meeste stoelen zijn bezet en wanneer beide koren de kerk in komen, klinkt een welkomstapplaus. De voorzitter van het mannenkoor, Anton Kasemier opent de avond en geeft vervolgens het woord aan presentatrice Silvia Woltjer, die een korte uitleg van de te zingen liederen geeft en dan is het de beurt aan het mannenkoor o.l.v. Klaas Withaar. Zij beginnen, regelmatig begeleid door pianist Tekke Withaar, met liederen van Schorer en Haydn, wat een stemmige start van het concert geeft.
Ellen Dijkhuizen en Ties Molenhuis vervolgen quatre – mains het programma met de Overture Hebriden D dur op. 26 van Mendelssohn-Bartholdy. Na deze indrukwekkende klanken mag het vrouwenkoor laten horen wat ze met de muziek van Mozart, Haydn en Schubert hebben kunnen doen.
En dan is het pauze. Als leden van de koren zitten we in een andere zaal dan het publiek en dus horen we niet wat men er tot nu toe van vindt, maar onderling worden er al complimenten uitgedeeld.
Na de pauze mag het mannenkoor weer beginnen. Het genre is nu duidelijk wat meer uitgelaten, dankzij de muziek van Ett, Gounod, Bortnianski en bewerkingen door T. Stolk. Eén van de leden, Anno Wagenaar, zingt in het Benedictus een solo, begeleid door de overige mannen. Nadat 1 van de Russische stukken in een snel tempo en onder begeleiding van vingerfluiten is geëindigd, spelen Ellen en Ties weer een intermezzo.
Met muziek van Rachmaninoff weten ze de zaal in extase te brengen en aan het eind van hun optreden volgt dan ook een (terecht) lang applaus. Het vrouwenkoor mag de avond besluiten en doet dat met muziek van Rachmaninoff en Dvořák. En dan is het concert afgelopen.
De voorzitter van het vrouwenkoor, Marijke Romkema, bedankt de medewerkers en natuurlijk de beheerders van het Anker en wenst iedereen wel thuis. In de hal volgen vervolgens allerlei geluiden: “wat een musici die Ties en Ellen”, “kippenvel bij Psalm 23 van het vrouwenkoor”, “wat kunnen die mannen prachtig zingen”.
En zo komt er een eind aan deze avond, die, wat veel mensen betreft, voor herhaling vatbaar is